Balthazar gierend uit de bocht

Foto: Thomas Nolf

De afgelopen jaren keken Maarten Devoldere en Jinte Deprez enigszins jaloers naar elkaars ontluikende solocarrière. Nu staan ze weer naast elkaar op het podium met Balthazar. Het devies: minder mijmeren en meer heupwiegen. “Jawel, er mag gedanst worden!”

Na de lange tournee die volgde op het derde album Thin Walls (2015) hield Balthazar het even voor gezien. Na bijna tien jaar intens samenwerken en steeds meer succes bekroop zowel Devoldere als Deprez de angst voorspelbaar te worden op een eventuele opvolger. De mannen zijn kunstenaars. Creatieve zielen met vernieuwingsdrang.

“We waren gewoon moe aan het einde van een slopende campagne”, zegt Deprez. “Het klinkt wellicht vreemd, maar alles liep té vlotjes, te routineus. Het publiek zal er weinig van gemerkt hebben. We waren in de loop der jaren een goede liveband geworden, maar het is nooit ons streven geweest om op het podium een te goed geoliede machine te worden. Misschien waren we ook wel gewoon bang om de opwaartse lijn te verkloten als we meteen een vierde plaat zouden maken. Bang om onszelf te herhalen. Een break was nodig voor een andere creatieve wind. Het bood ons bovendien de ruimte om nu eindelijk eens aan ons solomateriaal te werken.”

Die soloprojecten bleken buitengewoon succesvol. Maarten Devoldere opereerde de laatste paar jaar onder de naam Warhaus en bracht onder die naam twee albums uit, Jinte Deprez transformeerde in J. Bernardt en leverde één album af. Ook de overige bandleden lieten zich niet onbetuigd: bassist Simon Casier debuteerde als Zimmerman, drummer Michiel Balcaen bracht een EP uit als Rosenahl en de niet meer teruggekeerde violiste Patricia Vanneste sloot zich aan bij diverse projecten (waaronder Oko Yono) en richtte haar eigen strijkkwartet Cordette Quartet op. De voormannen volgden al deze solo-uitspattingen op goede afstand.

Devoldere: “Met gezonde jaloezie, mag ik gerust stellen. Ik was zeer onder de indruk  van de muziek van J.  Bernardt. Dat Jinte breed getalenteerd is, wist  ik. Toch  hebben de richting en de kwaliteit van zijn composities me verrast. Die groove, dat r&b-gevoel. Toen ik The Other Man hoorde, met die riff, die wereldmelodie, vond ik het jammer dat hij dat nummer niet voor Balthazar had bewaard. En dan is er nog die performance van Jinte. Ik dacht vaak: You crazy little motherfucker! Met Balthazar deden we vaak eenzelfde soort show. Het was vrij afgeborsteld. Plots zag ik bij J. Bernardt wat voor charismatische frontman Jinte verdomme is.”

Vibe

De egotrip deed volgens Deprez veel deugd. Ook hij was zwaar onder de indruk van de prestaties van zijn vriend en collega Devoldere. “Ik voelde al langer dat er bij hem iets uit moest. Zowel tekstueel als muzikaal. Balthazar, dat zijn wij, Warhaus dat is hij. Hij heeft veel percussie-elementen gebruikt en daar hoor je in het huidige Balthazar iets van terug.

We maakten dingen die we in Balthazar niet zo hadden kunnen maken. Solo konden we eigenlijk niets verkeerd doen. Er stond totaal geen druk op. We hebben ongelooflijk veel geleerd van onszelf de laatste paar jaren. Dat heeft er nu voor gezorgd dat het invloedenpakket voor Balthazar veel breder is. Voor het vierde album wilden we niet opnieuw onze melancholische kanten bovenhalen. Fever is een soort collectief botvieren geworden. Het draait om energie, vibe, enthousiasme, groove.”

Het nieuwe album Fever is luchtiger. Zowel op muzikaal als tekstueel gebied. De heren moesten solo nog even terugblikken op hun liefdesperikelen, twijfels, euforie en misluk- kingen. Op Fever ziet het leven er helemaal anders uit. De jonge dertigers bekijken het leven positiever. Er mag meer gedanst worden.

Devoldere: “De baslijn is nog belangrijker geworden. Als die valt,  zijn  we  vertrokken. We zochten naar de vibe die het titelnummer Fever uiteindelijk heeft. Toen we dat nummer eenmaal hadden, wisten we dat dat de richting voor de rest van het album moest worden.”

Deprez: “We hebben er eerst veel andere versies van gemaakt, maar toen deze er eenmaal was, voelden we meteen dat het goed zat. Dat moment herken je. Euforie. Het nummer heeft een hypnotiserende groove.

Dat eindstuk hebben we er uit puur enthousiasme bijgeschreven. Even wilden we er zelfs een versie van twaalf minuten van maken, maar dat idee is toch weer snel gesneuveld.”

Klootzakjes

Songs zijn momentopnamen volgens Devoldere. Verhalen op zich. “Het totale plaatje hoefde dit keer voor ons minder te kloppen. Voorheen probeerden we de complete waarheid na te streven. Nu laten we op een slimmere manier horen dat we er eigenlijk ook helemaal niets van snappen.”

Nu de heren boven de dertig zijn, hebben ze volgens Devoldere geen schrik meer om losser te spelen. Warhaus was volgens hem dan ook minder donker dan veel mensen dachten. “Weinigen hoorden dat er veel humor in zat. Fever heeft dat ook. Er zijn veel tekstfragmenten full of shit. We zijn eigenlijk een soort humorklootzakjes.”

Deprez: “Eigenlijk maken we als band een omgekeerde beweging door, als we die vergelijken met andere groepen zoals dEUS. Vaak wordt er jongensachtig en naïef begon- nen. Later verdwijnt die spontaniteit om te worden vervangen door iets wat meer berekenend is. Nu laten we juist veel meer spontaniteit toe. We luisteren naar andere genres, proberen meer te experimenteren en proberen zo veel mogelijk zonder druk te opereren. Met de eerste drie albums die we hebben uitgebracht, zijn we heel blij, maar we zijn nog blijer met de evolutie die we nu doormaken. We nemen onszelf vooral een stuk minder serieus. We zijn niet meer zo bang dat het misschien niet goed genoeg zal zijn.”

Nitwits

Zowel Devoldere als Deprez studeerden productietechnieken aan het conservatorium van Gent. Toch hebben de heren nooit overwogen de productie van Fever zelf temverzorgen. Jasper Maekelberg (bekend van Faces On TV), die eerder betrokken was bij de producties van zowel J. Bernardt als Warhaus, was een logische keuze.

Deprez: “De productie van Thin Walls deden we samen met Ben Hillier, die we kenden van zijn werk met Blur en Depeche Mode. Dit keer hebben we geen seconde getwijfeld om Jasper te vragen. Wij zijn twee jaar vóór Jasper afgestuurd in Gent, maar technisch gezien zijn we nitwits. We zijn eigenlijk ook niet zo geïnteresseerd in studio’s en apparatuur. Anders dan wij is Jasper eerst als producer gaan werken en pas later als songwriter in zijn eigen band.”

Maekelberg heeft een aantal geweldige producties gedaan, variërend van Gabriel Rios, Bazart, Douglas Firs tot Jef Neve. Devoldere: “Hij heeft een paar heel goede oren. Hij denkt mee, in plaats van dat hij zijn visie oplegt. Zijn hand is herkenbaar, maar als je als artiest vooraf totaal niet weet wat je wilt, wordt het ook met Jasper niets. Wij hadden voor Fever vooraf een plan, idee en sound voor ogen. Dan is Jasper echt iemand die dat allemaal naar een hoger niveau tilt. Onderschat buiten alle technische aspecten ook het psychologische proces niet. Jasper vervulde de rol van katalysator voor al onze wilde plannen. Hij stelde ons op ons gemak. Het opnameproces werd daardoor heel natuurlijk.”

In You’re So Real is zelfs een saxofoonsolo te horen. Devoldere lacht: “In onze jaren als twintiger had dat nooit gekund. We  waren vrij strikt in wat cool was en wat niet. Een saxofoon was dat niet. Nu vinden we dat die solo wel degelijk iets toevoegt. We  hebben dit keer ook een mellotron gebruikt. We denken nu vaker: so what? We hebben geen schrik meer om uit de bocht te vliegen.”

Arena’s

Het vierde album is ingeblikt en de deels vernieuwde band is als herboren aan de tournee begonnen. In Nederland en België wachten grote shows in de Amsterdamse AFAS Live en de Antwerpse Lotto Arena.

Deprez: “Onze laatste tournee zijn we geëindigd in Vorst Nationaal in Brussel. Dat was ook voor ons BIG!” Devoldere: “De sleutel is om zo’n optreden te benaderen als een kleine, zweterige keldershow. Je vrijheid op het podium pakken. Vorst Nationaal was voor mij niet heel anders dan anders. Ik werd die ochtend wakker met een kater, alleen stond de tourbus voor Vorst geparkeerd.” Deprez: “Maar we leverden daar ’s avonds wel een perfecte show af!”

Het materiaal van Fever is zo sterk dat de band ook de laatste stap – richting afsluiter op grote festivals als Rock Werchter, Pukkelpop en Lowlands – zou kunnen gaan maken. Deprez: “We zijn ambitieus. Het is nooit een doel op zich geweest, maar nu je het zegt: ja, waarom ook niet?”