Voor Adrift koos Lyenn (zang/piano/gitaar/synth) ervoor om acht tracks met de Amerikanen Aaron Roche en Shahzad Ismaily en de Zwitserse multi-instrumentalist Julian Sartorius live in een IJslandse studio vast te leggen. Het zegt iets over het vakmanschap van die heren dat je van die werkwijze absoluut niets meekrijgt, want vanaf de trage openingsklanken van Morning Sun wordt je veertig minuten lang meegezogen in een wereld waar ook liefhebbers van Mark Hollis, Thom Yorke, Marc Ribot en Jeff Buckley zich graag diep in de nacht in trance laten wiegen. Vooral gedurende de acht minuten durende mantra Hissing Fire. Adrift is geen gemakkelijke kost, maar ook veel minder niche dan wellicht vermoed. Wie de moeite neemt vaker te luisteren – in stilte, maar met de volumeknop minimaal op zeven – merkt pas goed hoe diep alle subtiliteiten, woorden en lagen binnen kunnen dringen. Until We Blend blijkt dan uiteindelijk een schitterende popsong met Lyenn als innemende zanger die zich vocaal ergens tussen Nick Drake en Tamino ophoudt. Bezwerend mooi.