Trixie Whitley
Lacuna
Foto: Kylie Coutts
Brooklyn noemt ze haar thuisbasis. Voor Belgen is deze dochter van wijlen singer-songwriter Chris Whitley en een Vlaamse kunstenares ook op en top Vlaamse, met een Gents accent nog wel. Waar ze vroeger niet wilde kiezen tussen acteren, dansen, drummen en zingen, daar is ze nu wel degelijk een muzikant om rekening mee te houden.
Dansen kan ze trouwens nog altijd (zie de clip van Long Time Coming) en haar muziek heeft dankzij de hier aangegane samenwerking me Little Shalimar, bekend als producer/beatmaster van hiphopduo Run The Jewels, alleen maar aan bewegingskracht gewonnen. Toch passen de vaak lome beats, het geluid van veelal analoge elektronica en het spel van de hier aanwezige Amerikaanse studiomuzikanten perfect bij de eigen gitaarpatronen en zanglijnen die haar werk al jaren kenmerken. Ook tekstueel blijft Whitley volledig zichzelf als ze de wereld om haar heen vlam ziet vatten en zij daar als ferme dame steeds krachtiger iets tegenover weet te zetten. ‘A testament of youth drew a line through the shade of the sun.’ Trixie Whitley is nog altijd snel verveeld en omarmt daarom misschien ook wel haar onzekerheden, twijfels, dromen en fantasieën. Ze wil altijd zoekende blijven, want je zal alle antwoorden plots zomaar gevonden hebben, wat dan? Intrigerend album, met een sterk nieuw geluid.