Isbells

Sosei

Foto: Koen Bauters

Er is veel gebeurd sinds de release van Billy, het derde Isbells-album, vier jaar geleden. Singer-songwriter Gaëtan Vanderwoude zette mensen altijd even terug op aarde met liedjes waar je liefst met de ogen dicht, zonder enige andere vorm van afleiding, van kon genieten.

Zijn wereld was nooit vrolijk, maar zijn melancholieke parels, zachtaardige harmonieën en warme stem werkten helend. Tot het noodlot (zijn vader stierf en hij was slachtoffer bij een brand) en de twijfel toesloeg en ellende de hoop overstemde. Maar hij is terug. Met een ander geluid, maar dezelfde spirit. En een heel persoonlijk afscheid in Father: ‘I remember the day you caught me smoking’. Een ingevlogen euphonium blaast mee stoom af. In zijn band horen we nog altijd de gitaren van Gianni Marzo (tevens Marble Sounds) en die tweede stem van Chantal Acda. Toch is veel anders. De stem van Vandewoude wordt licht vervormd. Dat begint op een ziekte van deze tijd te lijken, al past het hier vaak prima bij de veelvuldig ingezette keyboards en elektronica. Het is even wennen, maar ook de nieuwe Isbells beroert. Het geheel blijkt zelfs een stuk kleurrijker en positiever dan je zou verwachten. Sosei is vooral een fraaie ode aan filosoferen. De titel verwijst naar de Japanse dichter en Boeddhistische priester uit de negende eeuw.