Peter Doherty and The Puta Madres

Maar Jezus, wat zou dat saai geweest zijn. Doherty is mede zo goed omdat het zo’n ongeleid projectiel is en er altijd wel ergens een schurend kantje aan zijn liedjes, het spel van zijn band of zijn niet altijd even zuivere zanglijnen zat. Doherty heeft inmiddels de respectabele leeftijd van 40 jaar bereikt, noemt zich nu Peter en verzamelde naast gitarist/songschrijver Jack Jones (Trampoline) deels in Argentinië een aantal Verdomde Moeders om hem heen die zijn liedjes anders inkleuren. En wat zijn die liedjes opnieuw sterk en wat klinkt Doherty opvallend fris, oprecht en geïnspireerd, zingend over de liefde, verlies, narcisme, gemiste kansen, de controle verliezen en toch weer de weg kwijtraken. ‘I was too much in the sun / No protection’. De in vier dagen in een Frans gat opgenomen liedjes zijn slechts een paar keer uptempo indierockerig, maar doen vaak, mede door de prominente inzet van de viool, folkachtig aan. Ze beklijven, grote missers ontbreken en het aantal parels is zowaar niet op één hand te tellen. Welkom terug Peter!