Bij De Waterput weet ik dat alles goed geregeld is. Je wordt er goed behandeld, de apparatuur staat klaar en ze lopen me niet te pushen. Ik mocht als dank iets in de winkel uitzoeken en geloof me, dat is echt niet overal zo. Ik heb een dvd-set van Michael Schenker gekozen. Ze gaven me zelfs advies welke ik wel en welke ik beter niet kon nemen. Dat is ‘t enige dat de platenbusiness nog overeind kan houden: mensen met hart voor de zaak die je behoeden voor een miskoop. Ik hoop alleen daarom al dat winkels als De Waterput eeuwig blijven bestaan. Maar misschien bestaan er over tien jaar wel geen cd’s meer. Ik kan niet in de toekomst kijken, en de ontwikkelingen gaan snel. Ik was eerst ook woedend als mijn muziek werd gedownload. Ik heb me er bij neergelegd. Ik snap het ook, zelfs al blijft het diefstal als ze dat gratis doen. Misschien kopen ze de cd later alsnog, als ze mijn muziek heel mooi vinden. Ik moet toegeven dat een iPod gruwelijk makkelijk is. Het komt vaak voor dat techniek zaken gemakkelijker maakt. Maar niet leuker! Vroeger moest je op jacht naar muziek. Nu mikken ze alleen de leuke liedjes op een iPod. Ze slaan voor het gemak de op het eerste gehoor minder gemakkelijke of mooie songs over. Vroeger leerde je uiteindelijk een heel album goed kennen, zoals ik destijds ook mijn favoriet, Wish You Were Here van Pink Floyd, van voor tot achter heb leren ontdekken. Dan bleken de songs die je in het begin het minste vond uiteindelijk soms de beste. Dat langzaam ontdekken lukt niet met die iPod. Die songs hebben ze dan stomweg overgeslagen!”